Grasaren

Hoe zien grasaren eruit?

Grasaren bestaan uit zaden en een soort weerhaakjes. Als een hond in het hoge gras loopt en speelt, breken de grasaren van het gras af en blijven aan de hond vastzitten. 

Het risico op grasaren is het grootst in de zomermaanden (juni t/m augustus). Echter zijn er ook aren die achterblijven in het gras zodat deze ook later in het jaar nog voor problemen kunnen zorgen.   Controleer je hond na elke wandeling op plekken waar de grasaren zich graag hechten. Zo voorkom je veel problemen.

Waaraan hechten grasaren zich?

In het beste geval blijven ze  gewoon op de vacht hangen, maar ze kunnen ook diep in de huid of tussen de poten dringen. Daarnaast zijn oren, tussen de tenen, in de wang, in het oog en zelfs in de neus plekken waar ze kunnen zitten. Rasaren ‘kruipen’ steeds dieper in de huid en dat is het nare ervan.

Wat zijn de symptomen?

Oor: je hond schudt vaak met z’n kop, houdt z’n kop scheef of krabt aan z’n oren. Soms jankt hij ook bij het krabben, dit kan erop wijzen dat hij pijn heeft.

Poot: je hond loopt mank en/of likt veel tussen z’n tenen. Als je een klein gaatje ziet, kan het zijn dat er een grasaar in zit. Ontstaat er geen ontsteking? Dan heeft de hond het waarschijnlijk al  weggekregen. Als er toch een ontsteking optreedt, moet de dierenarts op zoek gaan naar het eventuele grasaar.

Oog: tranende ogen kunnen wijzen op een grasaar. Ook als je hond in z’n ogen wrijft, is dat een teken. Soms is het aar nog zichtbaar, maar meestal verdwijnt het snel achter het oog door te knipperen.

Neus:  je hond niest veel of wrijft met z’n poot over z’n neus.

Keel: als je hond vaak hoest, kan dat wijzen op een grasaar.

Wanneer naar de dierenarts?

Ga altijd naar de dierenarts als je een grasaar vermoedt.  Als er een probleem is met een grasaar, dan zal dit niet vanzelf over gaan. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker de aar ook weer op te sporen is in het lichaam. Soms, als hij nog niet diep zit en de hond niet erg pijnlijk reageert, lukt het om de grasaar zonder verdoving te verwijderen. In de meeste gevallen is het echter nodig de hond eerst onder narcose te brengen.